Verdas beste dagmamma

Eg var så heldig då eg var lita, at eg fekk vere heime med dagmamma fram til eg var fem år. Margit og eg. Verdas beste dame. Ho kom heim til oss kvar einaste morgon klokka åtte. Fyrst var det frokost. Så var det å vente på neste måltid, som oftast kaffi og kaker med dei gode veninnene til Margit. Eg elska å vere med. Elska å få dekke på, servere kaffi og å få gjere som dei vaksne damene. Om ettermiddagen gjekk vi alltid tur ned te "sjøna". Der trakka vi rundt, trefte gjerne Myhren eller andre vi kunne prate med, og venta til mamma og pappa kom køyrande. Så kom dei, eg fekk sitje på heim, og Margit var ferdig for dagen. Neste dag var som oftast ganske identisk med dagen før.

Då eg var fem år byrja eg i barnehagen. Det hadde eg nok ikkje vondt av, men saknet av Margit stakk djupt. Flaks for meg så kom der ein bror i familien då eg var seka år, og eit år etterpå var Margit på plass i heimen igjen! Så når eg kom heim frå skulen om dagane, ja så var det til verdas beste bror og dagmamma.

No er ho byrja å bli sleta. Eg tenkjer på ho kvar dag, og er så inderleg glad i ho. Eg er evig takksam for alt ho har vore for meg. Alle burde få høve til å knyte seg så sterkt til eit anna menneske i ung alder. Det har gjeve meg så mange gode verdiar, og få personar har lært meg så mykje som nettopp Margit har gjort..