"Beeeibi, beeeebi, bahttebilen!!"

Ja, slik var den aller fyrste reaksjonen. Ein liten gut sitt aller fyrste møte med veslebror sin. "Beeeibi, beeeebi, bahttebilen!!" Mest var det nok stas at mamma kom heim. Og jammen var det stas å ha status som den heimattvende mora og. Eg fekk suss på munnen. Heftig og vått. Vi skulle teikne i lag, vi skulle leike med traktoren og vi skulle lese "bot". Eg konsentrerte meg fullt og heilt om Benjamin. Der var mange nok andre som skulle dulle med Oliver. Eg ser utfordringane som kjem. Måltidssituasjon, stell, kos, leiketid. Desse kjem nok i eigne avsnitt i bloggen min. Foreløbig kosar eg meg glugg i hjel i den nye kvardagen. Eg har to velskapte, fantastisk skjønne gutar. To brør som skal krangle, sloss, leike i lag, dele rom, føre samtaler, synge i lag, lage show, spele i korps og spele fotball på plena. Eg kan ikkje anna enn å smile.