Bahttebilæn

Sonen min er begynt å prate. Han er 18 månader, og han seier omtrent kva det skal vere. Sjarmen med å ha vestlending til mor og austlending til far er at dialekta hans kan fortone seg nokså spesielt. Foreløpig ser det kun ut til å vere eitt ord som skil seg frå dei andre sånn tonefallsmessig. Han seier "bahttebilæn" som om han skulle ha budd i Oslo heile sitt korte liv. Han meinar "lastebilen", men det var vel ikkje til å misforstå. Sonen min er ein sjarmerande liten krabat. Han elskar å få sitte på fanget til far sin, med høgre handa på musa og venstre trygt planta på tastaturet. Då er dei på youtube. Dei ser filmar om "bahttebilæn". Omatt og omatt.